Tijdens het werk proberen we alles met het hoofd te doen. Maar wat zou er gebeuren als we ons lichaam meer als informatiebron zouden gebruiken?

Veel van wat ik in trainingen doe is verbinding maken met professionals en hun knelpunten. Daar hoort dan een uitgebreide context bij en een beschrijving van collega’s en ‘tegenstanders’. Vanuit oprechte interesse wil ik dan graag helpen en bestook ze met goede vragen en verruimende herkaderingen. Ik zie ze struggelen en ik hoor hun brein kraken. Want het is echt lastig waar ze in zitten en ze kunnen het bijna niet geloven dat je zoiets lastigs zomaar om kunt buigen tot iets werkbaars. Het brein maakt overuren.

Je kunt het ook over een hele andere boeg gooien. Je spreekt het lichaam aan. Niet meer het brein, dat gebruiken we al genoeg. Nee, we omzeilen het brein en vragen hulp aan het lichaam. Nadat de verstandelijke casus duidelijk is vraag ik bijvoorbeeld: “Waar voel je het in je lijf?” Dat geeft een schok. “In m’n lijf, hoezo?” Na een stilte keert de persoon naar binnen en wijst vaak naar haar nek, buik of onderrug. Ik ga op dat spoor verder en vraag: “Welke beweging hoort bij deze knellende situatie? Welk gebaar wil je lichaam maken?” Het stille onderzoeken begint. Onwennig en verbaasd over de antwoorden die naar boven komen. Geen antwoorden trouwens waar het brein direct wat mee kan. Als de beweging of het gebaar voelbaar is geworden ga ik door. Ik vraag: “Hoe kan je die beweging op een natuurlijke manier ruimer en gezonder maken?” We zoeken samen naar de antwoorden die het lichaam geeft. We verkennen het paadje tussen het knellende gebaar en de ruimte en er ontstaat een begrip zonder woorden.

In mijn boek over beknellende overtuigingen dat op 17 april verschijnt, beschrijf ik de methodiek van de Dancing Score. Hoe je op een krachtige manier los kunt komen van belemmeringen door de dans van je lichaam te gebruiken. Als je daar nu al wat over wilt weten, neem je dan even rechtstreeks contact op?