Een huivering gaat door me heen als ik over de gang loop om naar bed te gaan. Links en rechts passeer ik de donkere slaap- en badkamer. Ik kan dan wel heel positief zijn  over al mijn ervaringen de afgelopen vijf dagen maar het is toch ook beklemmend om de plek weer te zien. Het is niet zomaar iets om jezelf zolang op te sluiten.

Waarom in godsnaam?

Het donker trekt me. Drie jaar geleden deed ik een driedaagse darkness retreat in Gent en het verlangen om er opnieuw in te gaan, en dan langer, werd steeds groter. Ik wilde onderzoeken hoe het is als er niets meer is – als je gedachten en overtuigingen uitdoven en je in de grote leegte terecht komt. Welke andere zintuigen krijgen de ruimte als je het visuele en het auditieve (grotendeels) uitschakelt? En wat leert dat mij over mezelf en de werkelijkheid waarin we leven?

Hoe organiseer je dat?

Omdat de plek waar ik de darkness deze keer wilde doen nog niet klaar was, heb ik mijn huis omgebouwd tot darkness ruimte. Een slaapkamer, een badkamer en een overloop boven met een schot erin. Helemaal dichtgemaakt met een schuifje waar het eten doorheen kon. Dat werd verzorgd door de dochter van mijn vriendin: twee lichte maaltijden per dag met soep en thee. De eerste ergens in de ochtend en de tweede maaltijd aan het begin van de avond (zonder vaste tijden om mezelf geen houvast te geven).

Wat gebeurt er als je naar binnen gaat?

In korte tijd wist ik hoe te bewegen in het donker; van het meditatiekussen naar de wc en naar het bed. Ik verbaasde me erover dat ik dat paadje consequent bleef volgen. Ik schuifelde steeds over precies dezelfde route omdat ik de ervaring had dat ik zo nergens tegenaan zou botsen. Dat lijkt heel erg op het gewone leven – alleen kon ik nu de vorming van nieuwe patronen waarnemen. Ook zag ik hoe snel ons brein een nieuwe waarheid omarmt. Ik hoorde bijvoorbeeld tijdens een sluimerslaapje mijn vriendin de cv-installatie bijvullen (probleem met lage waterdruk) en wist dat het dus ongeveer 8 uur ’s ochtends was. Ik verwachtte de eerste maaltijd dus de komende twee uur. Maar het duurde wel erg lang, ontzettend lang. Veel later hoorde ik mijn vriendin ‘opnieuw’ langskomen om water bij te vullen. Zou het dan nu pas 8 uur zijn? Ik realiseerde me dat ik nu in de verte ook wat autogeluiden hoorde en dat de dag nu pas begonnen was. De eerste keer dat ik mijn vriendin hoorde was alleen maar inbeelding door de ratelende geluiden van de cv-installatie. Maar ik bleef wel heel lang geloven dat het al ver in de ochtend was.

Wat doet het donker?

Het donker spiegelt alles in jou. Als je veel angsten hebt, dan worden die levensgroot aan je gepresenteerd. Als je ongeduldig bent, krijg je dit keihard op je bordje. Bij mij is dat gelukkig niet zo sterk. Mijn gedachten verdwijnen na een tijdje en dan kan ik zijn met wat er is. Ook al is dat bar weinig in de leegte van het donker.

Een effect van het donker is ook dat je brein van alles denkt te gaan zien. Je ziet vagelijk een deurkozijn dat er niet is en ook niet op die plek zit (en dus kun je er tegenaan lopen). Ik zag bijvoorbeeld streepjesbehang en mooie landschappen. Maar het donker in haar volle zwartheid was vaak niet te zien voor me. Ik vermoed dat ik daarmee de basis van onze ‘matrix’ heb ervaren. Een volle leegte als vruchtbare akker waarop wij van alles bouwen en vervolgens denken dat het waar is.

Heel erg moeilijk voor mij

Ik heb wel een groot aantal lastige momenten gehad. Die beelden die je brein verzint bijvoorbeeld, die werden op een bepaald moment heel erg scherp en flikkerend. Ik was bang dat mijn gezichtsvermogen ermee ophield. Ook kreeg ik heftige vibraties in mijn hele lijf die ik niet zomaar onder controle kreeg en zag ik een dreigend manspersoon. Ik was er op de tweede dag van overtuigd dat de verwarming het had begeven en overwoog serieus om naar buiten te gaan om het te fiksen. Allemaal niet zo fijn. Waarom zou je dat dan toch aangaan?

Life changing

Het is ook heel mooi en krachtig, zo’n darkness retreat. Ik heb een paar enorme transities doorgemaakt. Die liggen vooral op het vlak van de alignment van mijn lichaam in relatie tot mijn levensmissie. Om nog coherenter te worden en alle tegenstellingen in mij op te ruimen. Zo heb ik bijvoorbeeld een afgescheiden deel van mijn ik (een zich schamende puberjongen) weer geïntegreerd en heb ik de tralies achter mijn hart verwijderd. Mijn levensenergie stroomt nu heel sterk door me heen en de bijbehorende vibraties heb ik onder controle gekregen. Echt prachtige ‘shifts’. Als je hier nog meer over wilt weten nodig ik je uit om contact op te nemen; ik vertel er heel graag over. Kopje thee in Zutphen?

Hartegroet, Bart